Lokoportal - Trebinje

Ovogodišnja manifestacija "Dučićeve večeri poezije" završila je večerašnjim posebnim premijernim izvođenjem predstave „Poslednja pesma" u rodnom gradu pjesnika i diplomate Jovana Dučića.

Predstava je rađena po tekstu Anite Panić, u adaptaciji i režiji Marka Misirače. Ulogu Dučića tumačio je glumac Narodnog pozorišta u Beogradu Nebojša Kundačina, koji je i sam Hercegovac, Dučićevu veliku ljubav Jovanku Jovanović Todorović igrala je glumica Narodnog pozorišta Republike Srpske Maja Kolundžija Zoroe, a njegovog mladog pomoćnika Milan Nikitović, jedan od popularnih filmskih likova u poznatoj seriji Montevideo.

Televizijska autorka i dokumentaristkinja Panić odabrala je za radnju drame period između 1941. i 1943. godine, pred kraj života pesnika.

Dučić je na pragu svojih sedamdesetih poslat od strane raspadnute otadžbine, Kraljevine Jugoslavije, u specijalnu misiju u Ameriku.

Mjesto dešavanja je salon u vili njegovog rođaka Mihaila Dučića, na obali Mičigenskog jezera. Predstava je realizovana u vrijeme kada se obilježava 70 godina od smrti Jovana Dućića.

Predstava je doživila svoju prvu premijeru u septembru ove godine u Beogradu.

Ovo ostvarenje nastalo je u saradnji s Kancelarijom Republike Srpske, a upriličeno je u godini u kojoj se obilježava sedam decenija od smrti znamenitog Hercegovca i velikog srpskog pjesnika.

- Dučićeva biografija toliko je bogata da bi je teško bilo "izmaštati", pa je gotovo nevjerovatno da se do sada u pozorištu niko njome nije bavio - kaže Nebojša Kundačina kojem je pripala glavna uloga u predstavi. - U našem komadu radnja se dešava na početku Drugog svjetskog rata, kada je Dučić u Americi, na neki način u poziciji izbjeglice: kod svojih je rođaka i kao odgovoran čovjek pokušava da održava kontakt s otadžbinom u turbulentnim istorijskim događajima, svjestan da ne može ništa da uradi... U ovoj verziji on je, navodno, u tajnoj diplomatskoj misiji i stalno iščekuje da će dobiti zadatak od naše vlade. Ali ništa od toga. Shvata da je na fin način sklonjen. Postoje indicije da je tako zaista i bilo. Zašto, ne zna se... U tom iščekivanju vrijeme prolazi, Dučić neminovno svodi račune i prebirajući po jednoj kutiji s dragim uspomenama, prisjeća se prošlosti, bolnih momenata i određenih događaja u životu.

* Kakav je vaš lični odnos prema liku koji tumačite, inače vašem zemljaku?

- Osim što mi imponuje da smo obojica Hercegovci i da to nosimo u genima, sam rad na liku pričinio mi je veliko zadovoljstvo. Svi Hercegovci, kad se otisnu u svijet, ne zaboravljaju kamen s koga su potekli, plavo nebo nad njim i sunce koje istovremeno i žeže i toplo grije ljude tog podneblja.