U selu Gornji Bakinci, na području opštine Gradiška, arheolozi vjeruju da su pronašli ranovizantijski grad Balkis, koji je konačno uništio avarski kagan Bajan u ljeto 597. godine.
Grad se već više decenija pominje u arheološkim i istorijskim izvorima, ali njegovi ostaci, sve do sada ležali su na gradini pomenutog sela. Bio je to, nesumljivo, veliki svijetovni i duhovni centar, utvrđeno episkopsko sjedište sa više bazilika i ogromnim kompleksom građevina.
Nakon izuzetnog arheološkog otkrića 2012. godine, kada je otkrivena episkopska bazilika impozantnih dimenzija, koja je mogla da primi više od 500 vjernika, istraživanja su nastavljena i tokom 2013. godine. Svega 70 metara istočno od otkrivene bazilike pronađena je još jedna ranohrišćanska bazilika sa episkopskom stolicom i svešteničkim klupama u okviru oltara, okvirnih dimenzija 22 x 13 metara.
Pored polukružne oltarske apside, bazilika ima polukružnu apsidu i na sjevernom brodu. Na osnovu materijala pronađenog tokom arheološki istraživanja – kamene plastike, rimskog crijepa, rimskog stakla, klinova, na osnovu načina gradnje i načina ukrašavanja kamene plastike, može se zaključiti da je ova bazilika najvjerovatnije istovremena sa episkopskom bazilikom pronađenom tokom 2012. godine, čiji se period egzistencije veže za vrijeme od 4. do kraja 6. vijeka.
U sjevernom brodu ove episkopske bazilike pronađena je i krstionica, koja je djelimično oštećena postavljanjem pregradnog zida. Da se radi o veoma značajnom pronalasku svjedoči podatak da su u pomenutom periodu samo episkopske crkve mogle vršiti obred krštenja.
Na osnovu materijalnih dokaza pronađenih tokom arheoloških istraživanja 2012. i 2013. godine, može se reći da je ovo mjesto bilo utvrđeni episkopski centar. Riječ je prije svega o episkopskim stolicama u oltaru pronađenih bazilika, koje direktno upućuju na episkopsko sjedište. Ovo ranovizantijsko utvrđenje nekada je bilo važan duhovni i svjetovni centar rimske provincije Panonije, južno od rijeke Save i zapadno od rijeke Vrbas.
Tokom arheoloških istraživanja 2012. godine na impostu stuba pronađena su i imena episkopa koji su najvjerovatnije služila u ovoj episkopiji. Riječ je o episkopima: Constantius, Andreas i Constanc. Između imena Constantius i Andreas stoji latinska riječ sor (sor, sortis – služba), pa se može pretpostaviti da je jedan od ovih episkopa ili možda oba služili upravo u ovoj episkopskoj bazilici.
S obzirom na to da je kompletna episkopska stolica pronađena 2012. godine u ranohrišćanskoj bazilici sagrađena od oltarskih ploča, koje se na osnovu analogije datuju u vrijeme 4. vijeka, postoji mogućnost da su pojedini fragmenti oltarskih ploča preneseni iz manje bazilike pronađene 2013. godine. Potom su najvjerovatnije kao relikvija, ugrađene u ovu episkopsku stolicu tokom velike Justinijanove obnove istočnog carstva 527-565. godine, kada je ova episkopska bazilika najvjerovatnije i obnovljena.
Kroz arheološke izvore navodi se i teorije, da blizina dvije ranohrišćanske bazilike upućuje na mogućnost, da je jedna bazilika bila posvećena kultu mučenika koji je vladao u ovom kraju, dok je druga služila za liturgijske obrede. Međutim, sve ovo su pretpostavke, koje će se potvrditi ili demantovati do kraja arheoloških istraživanja, kada ćemo imati dosta sigurnije rezultate.
Pored istraživanja episkopskih bazilika, istraživanja su rađena i na prostoru gornjeg grada, gdje je pronađen dio veće građevine, ali istraživanjima je obuhvaćena samo jedna kompletna prostorija, sa niz susjednih građevina. Najznačajniji nalaz predstavljaju rimske kovanice voskovođa Valentinijana I (364-375) ¬i Gracijana (367-383), kao i bronzani polufolis kovan u Konstantinopolju nakon prve reforme cara Anastasija I 498. godine. Tada dolazi do uvođenja oznake za apoene bronzanog novca, koje su izražene u numijima. Bronzani novac koji je imao najveću nominalnu vrijednost je folis, a pronađena kovanica predstavlja polu folis sa oznakom ''K'' na reversu i ima vrjednost 20 numija. Ovakva proizvodnja bronzanog novca aktivna je sve do 512. godine, kada dolazi druga Anastasijeva reforma i folis se povećava u veličini i gramaži.
Pronađen je i veliki broj rimske keramike, klinova od gvožđa, rimskog stakla, fragmenata strijele, rimskih noževa, veća bronzana aplikacija krsta, te veliki broj fragmenata rimske cigle hiokausta kroz koje je strujao topao vazduh zidovima i podovima. Sve ovo ukazuje na visoki standard prostorija gornjeg grada, gdje je najvjerovatnije stolovao njegov vladar.
