Ljetno računanje vremena u zemljama Evrope prestaje u nedelju 31. oktobra kada se časovnici vraćaju jedan sat unazad, sa 3.00 na 2.00.
Kod nas je ljetno računanje vremena uvedeno 27. marta 1983, u skladu s odlukom EU, prije svega radi očekivane ekonomske koristi – boljeg funkcionisanja jedinstvenog tržišta, transporta i komunikacija, industrije.
EU je, međutim, odlučila da zbog izostanka veće koristi od toga, 2021. godine odustane od pomjeranja satova dva puta godišnje, prepuštajući članicama da odluče da li će tada trajno usvojiti „ljetno“ ili uobičajeno – „zimsko“ računanje vremena.
Države članice EU vratiće i ove jeseni časovnike za jedan sat unazad, jer nisu postigle saglasnost o predlogu Evropske komisije od prije tri godine da se ukine sezonsko pomjeranje sata poslednje nedelje u martu, odnosno u oktobru.
Prijedlog je 2019. podržao Evoropski parlament, ali treba da ga usvoje države članice. Evropski ministri saobraćaja odlučili su u decembru 2018. da odlože odluku o ukidanju sezonskog pomeranja sata do 2021. ali se nakon toga ništa nije dogodilo po tom pitanju. Odluka o tome hoće li neka država članica uzeti kao trajno ljetno ili zimsko vrijeme zavisi od njenog geografskog položaja, pa dogovor o predlogu EK neće biti jednostavan.
U EU postoje tri vremenske zone i najveća je srednjeevropska, od Poljske na istoku do Španije na zapadu.
Kada bi sve zemlje iz te vremenske zone trajno prešle na primjer na ljetno računanje vremena, u Španiji, Belgiji, Holandiji, Danskoj zimi bi sunce izlazilo tek sredinom prepodneva, a na severozapadu Španije oko 10 sati.
U slučaju da uzmu zimsko kao trajno vrijeme, sunce bi na istoku Poljske izlazilo u tri sata ujutro, u Varšavi u 3.15, a u Berlinu u 3.44.
S druge strane, kada bi zemlje na zapadu i sjeveru kontinenta ušle u zapadnoevropsku vremensku zonu, što bi bilo prirodno, nastale bi nove komplikacije, jer bi na primjer Francuska i Njemačka spadale u dvije različite vremenske zone.
