Tribinom pod nazivom „Moralist sa Istoka – Jovan Dučić" održanom u prostorijama Narodne biblioteke Trebinje je počeo program ovogišnje pjesničke manifestacije „Dučićeve večeri poezije", koja sa tradicionalno priređuje u čast jednog od najvećih srpskih pjesnika Jovana Dučića.
O srpsko-rumunskim vezama u književnosti govorio je poznati pjesnik iz Beograda i počasni član Akademije Rumunije Adam Puslojić.
Govoreći o Dučićevom vezama sa Rumunijom, Puslojić je istako da je veliki pjesnik bio visoki diplomata u ovoj zemlji, te da je u književnoj javnosti prisutan u Rumuniji, kao počasni član Saveza književnika i Akademije Rumunije.
Ističući da je Dučić, boravio kao diplomata u nekoliko zemlja, između ostalog i u Rumuniji, u svom putopisu Gradovi i himere, ostavio nenadmašne stranice o kulturama tih zemalja, te da je jš 1939. godine u ovoj prijateljskoj zemlji objavljeno reprezentativno izdanje ove knjige, a prije osam godina štampano Dučićevi Diplomatski spisi.
Predgovor ovom izdanju napisao je aktuelni predsjednik Akademije Rumunije profesor Euđen Simiona, jedno od najznačajnih kritičatskih imena posleratne književnosti.
„Simion se o našem Dučiću izrazio kao o jednom od književnih velikana dvadesetog vijeka" rekao je Puslojić. Kako je Puslojić naglasio, u esejima pod nazivom Umoran je demon teorije prof. Simiona, posebno mjesto zauzima Dučić.
„Dučić je Simionu interesantan i značajan zbog njegovog velikog poznavanja evropske kulture i književnosti tog doba. On je u Rumuniji prihvaćen već kao legendarno ime i veliki pesnik, kao jedan od osnivača naše moderne lirike, u prvom redu simbolizma. Prema Simionu, Dučićevo ime i značaj njegovog dela ni po čemu ne zaostaje za Ortegom i Gasetom, za Unamunom i Malroom, za Kajzerlingom i Kurciusom, velikim moralistima Evrope 20. veka", kazao je Puslojić.
Citirajući fragmente Simionovog teksta o Dučiću, Puslojić je istakao: „Simion kaže da se od obične diplomatske prepiske može kreirati veličanstvena sociološka studija izučavanja uporedne kulture evropskih naroda, a s druge strane, to su impresionistički nadahnute stranice, da ih čovek čita kao istinski roman o jednom vremenu".
U zaključku svog spisa o Dučiću Simion kaže: „Dučić je slovenski čovek koji ne odbacuje svet latiniteta i pravoslavac koji ne veruje da je Zapad izgubio zajedno sa Renesansom osećaj stvarnosti. On ne prihvata, niukom vidu i kod njega nisam mogao opaziti lokalističke gordosti niti, pak balkanske zavisti. On je autentičan balkanski duh, bez ikakvog kompleksa, istraživač umetnosti i apostol ljudske dobrote".
Puslojić dodaje da se ljepša ocjena o jednom piscu ne može iskazati, te navodi Simionov zaključak: „U njegovim intelektualnim otkrovenjima jeste činjenica da u jednom veku punom užasa on (Dučić) nastavlja da veruje kako će evropski čovek biti spasen upravo putem svoje kulture".
Na tribi u Narodnoj biblioteci, o Dučiću je govorio pjesnik i akademik Slobodan Rakitić, koji je, između ostalog, istakao da je Euđen Simion, u svojim esejima, o Dučiću više rekao nego brojni drugi teoretičari i poznavaoci pjesnikovog djela i života.
Govoreći o Dučiću Rakitić je, između ostalog istakao da naziv tribine i Simionovog teksta – „Moralist s Istoka" najbolje govori o suštini bića velikog pjesniika.
„Najvećim delom svog stvaralaštva, bilo da je reč o poeziji, esejima ili putopisima, Dučić je okrenut prošlosti, pa i onda kad peva o sadašnjosti i li budućnosti. ..
Manje je važno da li je Dučić bio Srbin, Sloven, Vizantinac ili Latin i Zapadnjak, a važnije je u kojoj je mesri sve to u isto vreme bio i na koji način je uspevao da uskladi sa sasvim različite stvaralačke tendencije različite tradicije i da ostvari pesničku sintezu", rekao je Rakitić i dodao da Dučićevi koreni i uzori ni u kom slučaju nisu isključivo latinski, jer je bio opsjednut srpskim srednjim vijekom, periodom Nemanjića, naročito Srbijom u vrijeme carstva. S druge strane, prema Rakitiću, bio je Evropljanin i Zapadnjak, više sklon francuskoj nego engleskoj književnosti.
Ističući da je Dučić duboko ukorjenjen u srpsku kulturu i da je njegova dekorativnost i ornamentika vizantijskog porijekla, Rakitić je zaključio: „U njegovim poznim pesmama dekorativnost je zamenjena metafizičkim težnjama i jednim mističnim odnosom prema svetu. Našavši se na kraju svog puta, pred licem smrti, Dučić se susreo s Bogom. To je jedan od najdirljivijih i najdramatičnijih susreta u čitavom srpskom pesništvu. Mladi Dučić je Evropljanin i Latin, dok je pozni Dučić onaj, koji u „Lirici" vodi dijalog sa Bogom, više Vizantinac i Sloven". Tribinu pod nazivom „Moralist sa Istoka – Jovan Dučić" vodio je pjesnik i predsjednik Knjićevne zajednice „Jovan Dučić" iz Trebinja Novica Telebak.
