Ljetnje računanje vremena u Evropi počinje u noći između 24. i 25. marta, kada satove u 2.00 časa treba pomjeriti jedan sat unaprijed, na 3.00 časa.
Ljetnje računanje vremena u Evropi trajaće do 28. oktobra, dok je u bivšoj Jugoslaviji prvi put uvedeno 27. marta 1983. godine.
Prelazak na ljetnje i zimsko vrijeme prvi put je zabilježen 1916. godine u zemljama na sjeveru Evrope, a do sada je uvedeno u oko 70 zemalja, kako bi se uštedjela energija time što će se period dnevnog svjetla sa ranih jutarnjih časova "premjestiti" na veče.
Ljetno računanje vremena ili ljetno vrijeme predstavlja dio godine tokom koje se redovnom tzv. zimskom vremenu dodaje dodatno vrijeme, najčešće jedan sat.
Svrha ljetnog računanja vremena jest ekonomske prirode - dodavanje jednog sata periodu dnevnog svjetla čime bi se povećala produktivnost i smanjili troškovi rasvjete.
Prva je ljetno računanje vremena - od 30.4. do 1.10. 1916. - uvela Njemačka za vrijeme prvog svjetskog rata.
Ljetno računanje vremena je u posljednje vrijeme došlo pod udar kritike, s obzirom na povećano korištenje air condition uređaja u ljetnim mjesecima, poremećaje spavanja, povećan broj prometnih nesreća kao i velike troškove stalnog podsjećanja javnosti na to da se mora prilagoditi promjeni.
Tako ga je NR Kina ukinula 1991. godine, a Rusija ga je ukinula 2011. godine tako da u celom svetu s izuzetkom država na području evrope i NAFTA ekonomskog saveza gotovo nitko ne vrši promenu s ljetnog na zimsko vreme i obratno.
